Naar Ciwidey

Na een paar drukke weken krijgen jullie dan eindelijk weer eens een berichtje van mij. Het gaat nog steeds uitstekend hier. Ik heb jullie nog zoveel te vertellen! Maar dat zal ik niet tegelijkertijd doen. Eerst gaan we naar de maand april, of om precies te zijn, het weekend van 12 en 13 april...

---FLITS---

Na hevig aandringen van mijn leraar Bahasa Indonesia heb ik een weekend met Cece doorgebracht. Alhoewel hij zich erg schaamde voor zijn huis, als Dr. zijnde, wilde hij toch graag dat ik een nacht bij hem bleef slapen. Ik moest vooral niet te veel verwachten, aangezien hij niet al te rijk is. Na dit minstens 10 keer gezegd te hebben, kreeg ik twijfels en vroeg ik aan hem of hij tenminste een bed of bank had om op te slapen. Dat verzekerde hij me. Met dit beaamd, gaf ik toe aan zijn wens en zou ik een weekend verblijven in zijn huis.

En zo heb ik zaterdagmiddag de volkssport nummer 1 van Indonesie uitgeoefend: badminton. Alhoewel mijn techniek vrij waardeloos is, ging het toch nog wel aardig. En het was best lekker om weer eens wat te sporten. Dat moet ik eigenlijk vaker doen.
Na een aantal niet-noemenswaardige nederlagen bleef ik dan slapen bij Cece thuis. Ik maakte kennis met zijn familie, vrienden en buren, en we aten 's avonds met z'n allen samen.

Veel Indonesiers hier vragen aan mij hoe wij in Nederland over Indonesie nu denken. Ik heb ze maar niet de waarheid verteld, aangezien ik geloof dat nog bijna niemand denkt aan Indonesie, afgezien van eventuele familiebanden. Zelf zijn ze nog vrij enthousiast over de Nederlanders. Immers, wij hebben toch voor een gedeelte hun land opgebouwd, hen onderwezen en gevaarlijke tijgers neergeschoten/uitgeroeid. Dit alles dan wel met de verkeerde motivaties, maar toch...
Zo vertelden ze me dat de zielen van Belenda (Nederland) en Indonesie in elkaar verstrengeld zijn. Jammer dat deze gedachte vooral in een richting voortvloeit, aangezien ik denk dat Nederland en Indonesie heel veel voor elkaar kunnen betekenen.

Na een goede nachtrust in een bed in een huis dat toch niet zo slecht was, was het zondag, de dag van de verkiezingen voor de lokale bestuurders. Cece ging stemmen, en ik ging mee. De commissie van de stembus wilde maar al te graag met mij op de foto. Al met al toch wel aardig om een keer hier meegemaakt te hebben.
En daarna gingen we naar de warmwaterbronnen van Ciwidey gaan. Ik had daarom al mijn prachtige zwembroek a la hawai-stijl aangetrokken.
Maar voordat we daar naar toe gingen, gingen we nog even langs de witte krater. Door het wit van de witte krater en de laaghangende witte wolken, leek dit bijna een sprookje. Een prachtig en vreemd gezicht.
Vele Jakartanen, die maar al te graag in het weekend hun eigen stad ontvluchten, waren hier ook toerist. En aangezien ze toch hun camera bij zich hadden, wilden ze maar al te graag met mij op de foto. Wat wil je, ik als blonde god. (Kuch kuch.)
Het is makkelijk om hier filmsterallures te krijgen.

Vervolgens zijn we nog naar de warmwaterbronnen geweest. Even lekker ontspannen. En dit was dan het einde van mijn weekend!